~ Revir ~

Sookie konusunda bir şeylerin ters gittiğinden emin olduğum için revire gitmeye karar vermiştim.Revire geldiğimde hızla kapıyı açtım,Shou ve Keiko içerdeydi karşılarında ise her an onlara saldırabilecekmiş gibi duran Sookie vardı.
''Shou ve Keiko derhal odadan çıkın.Arkadaşınız Sookie dönüşümünü yeni tamamladı kendine engel olamayabilir.'' dedim hızlıca,ve sonra Sookie 'ye döndüm.
''Sookie kırmızı vampir olduğuna gerçekten çok sevindim.Eminim şuan kendini çok farklı hissediyorsun geçeceğin zorlu bir dönem ama eminim kendi eğittikten sonra Kırmızı Vampir olmanın zevkine varabileceksin.Ben her zaman senin ve diğer Kırmızı Vampirlerin yanında olacağım hep beraber Nyx adına birleşeceğiz'' dedim umut dolu gözler ile ona bakarak..

outr: hasta olan ben değil miydimxD

Sookie'den korkmak? Şeey, evet biraz.. Yani, ehhmm... Sayılır.. Nyx'e şükürler olsun ki, bu soruyu cevaplamadan bayan Johnson geldi.

''Shou ve Keiko derhal odadan çıkın.Arkadaşınız Sookie dönüşümünü yeni tamamladı kendine engel olamayabilir.''

Harika! Burada kalmak için hiçbir zaman can atmamıştım zaten. Ayrıca, burada biraz daha kalırsam, yine uyumak zorunda kalacaktım. Hah! Çok doğru bir zamanlama oldu doğrusu. Görünüşe bakılırsa, Nyx'te uyumamı istemiyor[kendimi kandırıyordum -.-].

Bu yüzden halimden gayet hoşnut olduğumu sanırım bir Shou görüyordu. Memnuniyetle yataktan fırlayıp Shou'nun elini tutarak çıktım. Mia Chan'da peşimden yataktan fırlamakta pekte geç kalmamıştı doğrusu. Ayaklarımızın arasında dolandığı için, yürürken, yanlışlıkla ezilmesini istemediğimden onu kucağıma aldım.Bariz bir biçimde munzırca sırıtıp;

"Seni şimdilik kucağıma alıyorum, tatlım, ama bizim bu kadar yakın olmamız sanırım birilerinin kıskanmasına neden oluyor."

diye şakıyarak kıkırdadım. O sırada benim küçük tüy yumağımın enerede olduğunu merak ediyordum. Küçük miskin kedimin köşeden dönüp beni kucağımda başka bir kediyle görünce tüylerinin diken diken olmasına hiç şaşırmamakla beraber bir kahkaha koyverdim. Küçük yavruyu tek elimlede tutabiliyordum, onuda alıp göğsüme yaslarken;

"Ahh, kıskanmak demişken, seni tamamen unutmuştum. Görünüşe bakılırsa bizi hem Shou, hem de Nefertiti kıskanıyor. ironik, tatlım, ironik... Senin sahibin benimde kedim[aslına bakarsanız tam tersi bir durum geçerliydi. Senin çaylağın benimse sahibim demem gerekirdi, çünkü kediler sahiplerini seçerler.] bizi kıskanıyormuş..."
diyerek başımı bu obutsu*[b-k] hayatımda başıma gelen en harika ve en önemli kişiye doğru eğdim. Nefertiti yüzüme sinirli bir şekilde hapşırırken, Shou'ya bakarak gülümsüyordum. Ah, nyx, bu haliyle bin kat daha fazla şirin ve yakışıklı görünüyordu. Böyle birşey mümkün olabilir miydi? Zaten gözümü alacak kadar çekici ve göz alıcı değil miydi?.. Bu durumda asıl kıskanması gereken bendim sanırım... Çok geç, zaten öyle oluyordu..

Rp out = O kadar uzun rp yazıyorsunuz ki sadece Sookie'ninkileri okuduğum için olayı kavrayamadım herhahlde herneyse kusura bakmayın..

outr: yok sorun değil^^" kısaca sookie buraya geldi, ben ondan tırstım, shou beni korumaya çalıştıve siz geldiniz.. Hatta biraz önce buradan çıkmak istediğime dair bir rp yazmıştım^^ o yüzden iyi oldu...

Sookie kollarıma atıldığında ona üzüldüm ama tabii ki belli etmedim.
''Sookie bana inanmayacaksın,kolay olacağını söylesem bile biliyorum inanmayacaksın...'' dedim saçlarını okşayarak. ''Aynı yerlerden bende geçtim profesörlerin,arkadaşların,Tanrıçana olan bağlılığın sayesinde kısa sürede toparlayacağına dair sana söz veriyorum kızım,söz'' dedim ve ona sımsıkı sarıldım..

Bayan Johnson saçlarımı okşarken kendimi biraz olsun daha rahat ve.. Normal hssetmiştim.

''Sookie bana inanmayacaksın,kolay olacağını söylesem bile biliyorum inanmayacaksın...Aynı yerlerden bende geçtim profesörlerin,arkadaşların,Tanrıçana olan bağlılığın sayesinde kısa sürede toparlayacağına dair sana söz veriyorum kızım,söz''

deyince içimde küçük bir umut ışığı yandı. Kafamı kaldırdım. Harika bir kırmızı vampirdi. Yüzünü çevreleyen dövmeleri, asma yapraklarını andırıyordu. Gülümsemeye gayret ederek;

"Ccciiddi miissinnizz?"
diye sordum. Evet, öyle olması için herşeyimi verirdim. Artık verebilecek birşeyim kaldıysa tabii...


out: Şimdi gidiyorum

Saçlarımdaki ellerini omuzlarıma indirerek kendini benden çekip ''Ben her zaman ciddiyimdir evlat'' dedi bayan johnson. Birsüre gülüştükten sonra kendimi daha iyi hissetmeye başladığımı farkettim. Artık daha iyiydim. Ve kimseyi ısırmak gibi bir niyetim yoktu...

"Bbayann Joohhnnson, bu aartık eğittmenimm gibiii oldduğunnuzz anlammınaa mıı ggeliyorr?"

Eğer öyleyse anlatmam gereken çok önemli bir şey vardı... Ve bunu birileriyle paylaşmayı ölesiye istiyordum..

Keiko agliyordu ve ben de onun gibi sarsilmistim. Bana nerede oldugunu sordu. Onu yataga goturdum ve Shou'nun cansiz bedenini gosterdim. Keiko bayilacak gibi oldu ve sarsildi. Onu kollarimin arasina aldim ve kucakladim. Dusmeyeceginden emin olunca onu biraktim ve "Seni korumami istiyor" dedim. Keiko basini iki yana salladi ve goz yaslarina boguldu. Delirmis gibi hareketler yapmasindan korkuyordum. Onsuz yasamanin ona aci verecegini biliyordum ve onun yaninda olmaliydim bu surecte. Onu bir dostum bilebilirdim. Shou'dan bana kalan tek dost, tek vasiyet bilebilirdim onu. Herseyden onemlisi ona yardim edip ona guvenebilirdim.

Ahh... Bu bir şaka mıydı? Karşımdaki beden Shounun 'cansız' bedeni miydi? Hayır, buna asla inanmak istemiyorum.. Bana her zaman yanımda olacağını söylemişti ve öylede olmalıydı! Ben, onsuz asla yapamazdım.

Ne kadar bitap düşsemde ağlamamı kesemiyordum. Bana birinin kontrol edici ve güvenli kollrını doladığını farkettim. Hayır! Benim Shou dışında başka kimsenin güven vermesine ihtiyacım yoktu.. Ya da, Shou olmadan yaşamaya beni kimsenin alıştırmasını istemiyordum.

Arkamdaki kişinin kollarından ne kadar sıyrılıp Shou'ya daha fazla yaklaşmak, başını son kez dizlerime yatırıp bende onunla beraber ölüm uykusuna yatmak istesem de, buna kimse izin vermiyordu. Ne beni tutan kişi, ne nyx, ne de bayn johnson...

''Çocuklar lütfen,lütfen sakin olun.Bu ilk kez olan bir şey değil'' dedim hızlıca ve Shou'nun yanına gidip nabzını kontrol ettim oldukça yavaş atıyordu her an durabilirmiş gibi.. Shou'dan çok yardıma ihtiyacı olan kişi Keiko 'ydu. ''Keiko bizi sana sakinleştirici yapmak zorunda bırakma,Shou'yu geri istiyormusun ?''O zaman güçlü olmalısın..''

Ahh, her ne kadar sesimi kontrol altına almak istesemde bunu yapmaya takatim yoktu.. Fakat Shou'nun ölümü karşısında güçlü olmamı kimse benden bekleyemezdi..

"Yapamam! Bunu asla yapamam! Anlamıyor musunuz? Onun olmadığı bir dünyayı düşünmek bile acı vericiyken, bunun üstesinden nasıl gelmemi bekliyorsunuz!? O olmadan nasıl biri olduğum hakkında bir fikriniz varmı? Ben söyleyeyim, cehennemden çıkmış b*ktan hayatımı cennete çeviren, her zaman ve her koşulda benim yanımda olmayı teklif eden ve benimde bu teklifi gözümü kırpmadan kabul ettiğim birini kaybetmek istemiyorum! İstemiyordum, tamam mı? O lanet olasıca hayatıma geri dönüp Shou asla olmamış gibi davranamam... Ayrıca, sönmemesi gibi bir durum varken sakin olamamı benden beklemeyin lütfen!"

Bunları hıçkırıklar arasında ve feryat figan bir sesle söylemiştim. Tek bir kelimesinde bile zerre kadar abartma yoktu. Onsuz-asla-yapamazdım. Nokta[ünlem!]

Sonunda o güçlü kollardan kurtulmayı başarmıştım ama ağlamamı kesemiyordum. Zaten Shou'nun arkasından yapabileceğim tek şeyde buydu. Ne onu geri getirebilecek bir gücüm, ne de zamanı geriye alma gibi bir yeteneğim vardı...

out: ımm.. pekala.. şimdi benim morga mı yazmam gerekiyor? yoksa gözlerimi burada mı açacağım?

out: Hmmm... Morga yazsan daha iyi olabilir ama buraya yazarsan bi gün beklemezsin herhalde.. Stev apla, nereye yazsın shou?xD

Rp out : Bir kez daha söylüyorum yarına kadar siteye hiç bir şey yazamazsın ! Yarın bu saatlerde gözlerini morgtan açmalısın.. !

O.o tamam stev apla^^ kızmana gerek yok...

Rp out : Kızmadım ama 30 kez aynı soru sorulunca ..

Çok geçmeden Revire geldik. Aslında kötü değildim ama yine de kendimi berbat hissediyordum. Canım çok acıyordu. Revirdeki görevliler beni bir yatağa yatırdı ve yanıklarımı incelediler. -neredeyse tüm vücudum- Daha önce Kalona rüyalarımda bu kadar etkili olmamıştı. Kötü şeyler olacaktı. Daha sonra tuhaf otlardan yapılmış bir karışımı getirip koluma yapıştırdılar.
Çığlığım benim bile kulak zarımı patlattı. Lanet olsun, çok acıyor!