Masa No : 1

Çaylak Keiko hızla masadan kalktı ve koşmaya başladı. Basit çaylak sendromu. Şu an yanımda kazanacağım her şey kardı benim için. Peşinden gittim. Koridorda ince bedeni umutsuzca çökmüştü. Yazık... Yanına gittim ve onu kucağıma aldım. "Şimdi doğru revire." dedim ve onu yavaşça götürdüm.

"Elbette oturabilirsin burada daha önce görmedim seni yeni mi geldin? "dedim.İçimden bir ses onun da henüz yeni olduğunu söylüyordu.Çok tedirgin ve yabancı davranıyordu.Umarım onunla iyi anlaşır ve ortama daha çok alışmaya çalışırdım.Biraz içine dönük bir yapısı vardı ama eminim benimle takılırsa çok eğlenceli bir grup olabilirdik x))

Biz konuşurken Amy'nin sesini duyar gibi oldum.Bunu önemsemedim başta sonuçta yorgundum ve hayal görmem hiç işten değildi.Sonra birden bana sarıldı ve onun meşhur "Miss Alix" parfumunden tanıdım.En sevdiği parfumdu ve onu çok iyi tanırdım ki bu Amy'di.Sonra birden zihnim durdu."Bir dakika! Amy?! S-Se-Sen??"dedim ve Burda-Ne-İşin-Var bakışı attım.Bu kesinlikle bir rüya omalıydı ah Tanrıçam!

Amy gerçekten Amy'di..Bunun üzerinde daha sonra kafa yorsam iyi olacak diye geçirdim içimden.Ona masada oturması için yer açtım.Ve soru işareti dolu bir yüzle ona baktım."Neden aramalarıma yanıt vermedin??" dedim.Elimden geldiğince sakin olmaya ve ağlamamaya çalışıyordum.Ama metanetli olmak zorundaydım.Sona'nın tuhaf bakışlarını gördüm ve bir açıklama yapmak içizin söze başladım:
"...Biz insanken -işaretlenmeden önce- çok yakın arkadaştık ve şimdi de öyle ama konumuz bu değil.xD Her neyse işte biz,sen gittikten sonra Strbucks'ta Leon'la -eski sevgilim- konuştuk.Bana herşeyi anlatacağını söyledi ve beni aslında sevdiğini ama başta bana çıkma teklifi ederken bir iddaa olduğunu,artık herşeyi bilmemin en doğrusu olduğuna karar verdiğini söyledi sonra ben ona sıkı bir tokat attım.Sonra hemen uzaklaştım.Koşarak en yakın bara gittim biraz içtim ve sarhoş olamadığımı anladım o sinirle eve doğru koştum annem uyuyakalmıştı belli ki geç olmuştu saat.Sonra odamda Leon'la olan fotoğraflarımızı yakarken mum söndü yakmaya çalıştım ama yanmadı,evde tuaf birşeyler oluyordu ve sonra işaretlendim.Seni aradım tam 7 kez ama cevap alamayınca sabah anneme bir veda notu yazarak buraya geldim senin bana ucube gibi bakmana dayanamam diye birşey söyleyemedim.. =/ "

Sona saf saf konuşmadan oturuyordu masada.Ah tabi sadece oturmuyordu.Bir taraftan kazı inşaatının bitme aşamalarına geldiklerini düşündüğü midesini doyururken bir taraftan da kızları dinliyordu.Onlar eski arkadaştı ha...Bir an gözleri daldı.Onun o kadar fazla arkadaşı yoktu eskiden kalma.Hatta eski çalıştığı dükkanın sahipleri haricinde doğru düzgün arkadaşı,yada takıldığı kişi yoktu...Ama buraya gelince..."Onlara bir gün söylemeliyim!Evet bunu bilmeliler.Eğer başka türlü öğrenirlerse çok kötü olur." diye geçirdi içinden...
Jasmine'nin neşeli sesi Sona'yı kendine getirdi...İlk günden bir grup ha.İşte Sona'nın hayatı gerçekten değişiyordu.Mutlulukla gülümsedi...

[rp out= ya 1.kişi gözünden yazamıyorum alışkanlık artık siz bana takılmayın +ben kaçar ]

'Acaba oturabilirmiyim ? 'Soruyu olabildiğince sevimli bir ses tonuyla sormuştum
Cevabı almadan önce bir kaç fısıldamalar oluştu masada.
Cevabı bekliyordum bir an önce gelse iyi olurdu çünkü çok acıkmıştım ve kan olmamasıda - bir şeydi.[b]

Rp out : Hey James sen öğrenci değilsin :S Bizim site önden ilerliyor vs.

out: Sen caylak degilsin o nedenle ogrenciler ile ayni yerlerde uyuyamaz ve yiyemezsin.

Out: Site onden gidiyor o nedenle sen caylak degilsin...