Halil uzun

Sıcacık yatağında huzur içinde uyuyan genç bir tıkırtı ile uyandı. Tıkırtılar aşağıdan, alt kattaki mutfaktan, geliyordu. Genç çocuk bu seslerin aannesinden geliğini düşünerek gözlerini yumdu. Halil evde annesiyle birlikte yaşıyordu Aradan çok kısa bir süre geçmişti ki bir çığlık sesiyle yatağından fırladı.

Kulağına gelen sesi biliyordu. O ses annesine aitti. Zaten nasıl unutabilirdi ki... Yıllar önce Halil daha on yaşındayken aynı sesi duymuştu. Ve o sefer ki çığlığın sebebi hiç de iyi bir şey değildi. Halil bunları düşünürken merdivenleri ikişer üçer iniyordu.

Halil son merdiveni inip köşeyi döndüğünde her şey normaldi. Ters bir şey yok gibi duruyordu. Sanki o an evde bulunan her şey sanki ortamı daha da germek istercesine susuyoru. Bir tek şey dışında; mutfaktan gelen damlama sesi. Halil tüm dikkatiyle parmak uçlarında ilerleyerek mutfağa doğru yürümeye başladı.

Halil mutfağın kapısını açıp içeri girdiğinde donakaldı. Karşısında annesinin duvara asılmış cansız bedeni duruyordu.Halil gözlerinin önünde bir el farketti ve eli görmesiyle gözlerinin kapanması neredeyse aynı anda gerçekleşti.

Halil gözlerini açtığında bir sandalyeye bağlandığını farketti. Karşısında bir grup insan vardı ancak daha tam olarak kendine gelmediği için karşısındakileri seçemiyordu.

"Kimsiniz siz?" Halil etrafındakileri seçebilmek için gözlerini kısıyordu.

"Kim yaptı bunu?" Sesin kalınlığından bir erkek sesi olduğu belliydi ama kimdi bu. Halil bir kez daha gözlerini kıstı. Bu kez etrafı daha net görüyordu. Görüşü neredeyse normal haline gelmişti. Karşısında duran bir polisti.

"B b bil-bilmi-bi-blmiyorrrum..." Halil'in gözleri dolmuştu. Aklına annesinin duvardaki hali geldiği için kekelemeye başlamıştı. Bunu farkeden polis daha fazla soru sormadı ve evdeki işlerini bitirerek evde olan diğer insanlarla cesedi alarak evden ayrıldılar.

Halil bir kaç gün cenaze işleriyle uğraştı ve taziyeleri kabul etti. Halil cenaze işleriyle o kadar meşgul olmuştu ki eve hiç bir şey almamıştı ve bunu buzdolabının boş halini görünce anlamıştı. Markete gidip bir şeyler almaya karar verip en yakındaki markete gitti.

Yol boyunca insanlar Halil'e biraz merak ve biraz da korkuyla bakıyorlardı. Halil bu bakışların nedenini ancak marketteki aynaya bakınca farkedebildi. Alnında bir hilal ve bir de kar tanesi şeklinde iki dövme vardı. Halil daha önce döövme yaptırmamıştı ve alnında bu işaretlerin olmadığından emindi.

Halil alışverişini yaptıktan sonra eve dönüş yolunu bu dövmeleri düşünerek geçirdi ve dövmelerin anlamı evin kapısına varana kadar aklına gelmedi. Evin kapısıından girerken bunun ne anlama geldiği kafasında şekillenivermişti birden.
Bunun lanet olası bir dövme olduğunu anlamıştı. Artık bir vampirden farksızdı ve kendisine bir canavarmışcasına bakan gözler kendisinden gerçekten korkuyorlardı. Ve haksız da sayılmazlardı mutfağın duvarına, tam kalbine kazık çakarak, asan kişi ile arasında pek bir fark yoktu.Annesinin duvardaki görüntüsü gözünün önünden ayrılmıyordu. Kalbinden akan kanlar yerde küçük bir gölcük oluşturmuştu ve gözleri korkuyla dümdüz karşıya bakıyordu. Ne tesadüftür ki karşısında duran ölmüş kocasının resmine bakıyordu.

Halil kafasını iki yana salladı ve açık olan kapıyı kapatarak odasına çıktı. -Annesi yeni öldüğü için artık evde yalnız başına kalıyoru.-

Halil bu olayın tamamen bir kabustan ibaret olmasını dilediği için yatağına uzandı ve gözlerini kapattı. Uykuya dalarken herşeyin bir kabustan ibaret olduğunu düşünüp hafif bir kırıklıkla uyanacağını düşünüyordu...