Gece Evi Tünelleri

Tünelleri kontrol etmek için aşağı indim. Ürperdim. Tüneller ödümü kopartıyor. Ama bunu yapmakta kendimi zorunlu hissediyorum. Fenerimden çıkan cızırtılardan başka etrafta en ufak bir ses bile yoktu. Bu benim donumu ıslatıyordu.Fenerim söndü. Karanlıkta kaldım! Bir kaç adım daha attıktan sonra bir şeye çarptım. Beraber yere düştük.Ahh! Zoey önüne baksana! Bu Stevie idi. Önümü görebilsem bakardım. diye homurdandım. Sonra Neden bana tünellere geleceğini söylemedin. Belki tek başıma aşağı inip, şansıma en 'kısa ömürlü' feneri alıp seninle birlikte yere düşüp k*çımı kırmazdım. Kabul ediyorum, gereksiz yere sinirlenmiştim. Herneyse. Ah, Z. Tamam, tamam. Birazdan ışıklı bölüme gireriz. Hadi gir kolumuza. dedi Stevie. Eş zamanlı olarak Stark'la beraber koluma girdiler. Kendimi karşıdan karşıya geçemeyen bir ihtiyar nine gibi hissettim. Sonra Selam. dedim Stark'a. Sadece kolumu sıktı ve Ta-ta-taaaam!
Kırmızı Çaylakların ve Vampirlerin odaları göründü. Harika!

Amy ile tunellerde bulusma fikri ne kadarda yanlis gozukse bile bir o kadarda eglenceli olacaga benziyordu. Amy ile bu gun cok sey paylasmistik ve simdi onunla konusmak istiyordum. Asagiya indigimizde her yer karanlikti. Cebimden bir cakmak cikarttim ve yaktim. Amy'nin mukemmel suratini gorunce dudaklarina yapisip cakmagi sondurdum. Amy gulumseyince ona iyice sarildim ve dislerimi boynu ile omuzu arasindaki yere gecirdim. O da bu sirada bilegimden kan emiyordu. Boynuna hafif bir opucuk kondurdum ve kendi boynumu ona sundum. Amy bunun ustune...

Kanimi icerken kan sehveti yasamamak icin dua ediyordum. Kollarimi beline doladim ve onu havaya kaldirdim. Onu indirecek iken yaptigimiz seyin okulu tehlikeye atmak oldugunu anladim. Bir erebusun oglu olarak sevgilim ile keyif catmaya vaktim bile olmayabilirdi... Amy bun kirilirdi... Onu kirmak ise kalbime binbir hancer saplamaktan farksizdi. Elini tuttum ve "Bu aralar biraz fazla mesgulum... Biliyorsun erebusun ogullarindan biriyim." diyerek dudagina saf bir opucuk kondurdum. Saf derken sadece sevgiden olusan bir opucuk. Amy bu lafimin uzerine...

Sen mod musun?

Erebusun Ogullarindanim ve biz bazi yerlerin modlariyiz.

Güvenlik amacıyla.

Düş! Gel kızım buraya... dedim ve köpeğimin isteklerime uymasını bekledim. O birtane idi. Onun gibi başka bir köpek var mıdır bu dünyada bilmiyorum. Yavaşça bacaklarımın arasına girdi ve sümüklü burnunu bacaklarıma sürdü. Biliyorum, çok iğrenç. Ama zamanla insan alışıyor. İnsan da nerden çıktı?
Uff...

Beraber Gece Evi'nin altındaki tünellere doğru geldik. Umarım yalnızızdır. Çünkü şuan tek istediğim şey, kafamı dinlemek.
Sıkıntı...

Zoey'nin korkuları veya endişeleri dışında hisleriyle uğraşmayacağıma söz vermiştim ama, sanırım sözümde duran birisi değilim. Herneyse. Zoey bunu asla bilmeyecek. Daha da kötüsü, sanırım Erik'le yeniden beraber olmaya başladı. İçim içimi yese de umrumda değil. Zaten Zoey'nin nerede ne hissettiğini yadaen azından bana karşı ne hissettiğini bilmek zor değildi. Bu da beni, üzmüyordu.

Tam da tahmin ettiğim gibi. Tünelde kimse yoktu. Boş minderlerden birine oturdum ve müzik çaları açtım. Goo Goo Dolls - Iris. Harika. Tünellerde olmaya bayılıyordum. Mutlulukla arkama yaslandım ve Tünel-Düşes-GGD üçlemesinin keyfini çıkardım.