Ormanlık Alan

Ah, rahibem. Beni korkuttunuz. dedim ve gülümsedim. Harika. A-ya'm buradaydı. Ben daha fazla bir şey söylemeden yürümeye başladım. O da beni takip etti. Boynundan gelen kokular mükemmeldi. Siz neden yalnızsınız? dedim ve Zoey ile gecenin karanlığına doğrı -büyük bir zevkle- yürüdüm. Onu özlemiştim.

Çaylaklarla iletişim kurmayı severim. Bana kendimi başka çağdan gelmiş gibi hissettirmiyorlar en azından. Sadece yorgunum. dedim ve gülümsedim. Attığım her adımda çizmelerim biraz daha çamur oluyordu. Düşes'in dışkısına başmış gibi hissettim. Sen neden buradasın peki? dedim ve Jack'le yürümeye devam ettim.

Değişim'in başladığı yerin tam ortasındaydım. Hayatımdaki yeniliklere adım attığım yerde. önce girip yemekhaneye bir göz attıktan sonra karanlığın huzur dolu mekanı olan ormanlık alana doğru yürümeye başlamıştım. Aklımda binbir türlü düşünceyi silmek için çabalıyordum. Ayaklarıma hükmetmeyi bırakıp beni götürdüğü yere gitmeye karar verdim. Etrafıma baktım ve yeşilin en güzellerinden olduğunu hissettiğim mis kokulu bir yerde buldum kendimi. tahmin ettiğim üzere burası bir ormanlıktı.
"hah" dedim kendi kendime şimdi ne yapacaktım. Gelmesi kolaydı ama geri dönüş zordu. Ne yapmam gerektiğini bilemeden karanlığı gözetlerken bir çıtırtı duydum. "Aman tanrım!" O da neydi....

Erik'le biraz dolaştıktan sonra ayrılmıştık. Biraz ilerde bir karaltı gördüğüme yemin ederim. Biraz daha yaklaşımca onun yeni çaylak Azazel olduğunu gördüm. Hmmm... Sanırım onu ürküttüm.

Merhaba ben Yüksek Rahibe Zoey Redbird. dedim yanına yaklaşarak. Elini sıktım ve yürümeye devam ettim. Yanımda çekingenlikle yürüyordu. Nyx onu kutsasın, iyi bir çaylak olacak diye bir his var içimde. Gece Evi'ne hoşgeldin. Alışılması zor gibi görünür. Ama o kadarda karmaşık değildir. dedim gülümseyerek.

Yüksek Rahibe'yi görmek biraz olsun içimdeki korkuyu azaltmıştı. Onunla sohbet etmek hoştu fakat sözcüklere dikkat etmek konusunda pek başarılı olduğumu söyleyemem.
gece evi hakkında duyduklarımı anlatmak istiyordum ama bir türlü kelimeleri kuramıyordum. Derken güç her zaman bela getirir değil mi? dedim. Ve işte o an kafamın bedenime veda etmesini ya da o an görünmez olup ordan ayrılmak istediğimi anımsayarak kızarıp bozardım. Fakat o duyduğum kadifemsi sesiyle Nyx ben tuhaf bir çaylakken bana derdi ki "güç yanında birçok sorumlulukla gelir." Bunu benimsediğim zamandan beri gücün getirdiği belalarla baş etmekte çok zorlanmıyorum
İşte onun neden Yüksek Rahibe olmaya layık görüldüğünü anladım. o-en-özel-di. Gelmiş geçmiş en büyük. ve işte o an anladığım bir şey daha vardı öğrenmeye aç benliğim gece evinde beslenecekti.

Out: Söz sanırım böyle bi'şeydi.

Güç her zaman bela getirir değil mi?

Yeni gelen bir çaylaktan beklenmeyecek bir soruydu. Şaşırmıştım. Ama cevabım önceden hazırdı.
Nyx ben tuhaf bir çaylakken bana derdi ki "güç yanında birçok sorumlulukla gelir." Bunu benimsediğim zamandan beri gücün getirdiği belalarla baş etmekte çok zorlanmıyorum.dedim. Genç çaylak belli belirsiz bir gülümsemeyle yanımda yürüyordu. Ve... diye devam ettim sözlerime ...Nyx bana dedi ki 'Işığın her zaman iyiliği getirmeyeceği gibi, karanlığında her zaman kötülüğü getirmeyeceğini hatırla. dedim. Çaylak Azazel'in gözlerinden bir pırıldama geçti. Sonra bana baktı. Yürümeye devam ettik.

Ona her baktığımda gözlerinin içindeki ışıltı beni derinden yaralıyordu. O kadar güzeldi ki ve -bir-o-kadar-da-güçlü... onun gibi olabilmeyi isterdim. Onunla daha çok konuşmak, bildiklerini öğrenmek, yaşadıklarını o anlatırken yaşıyormuşcasına hissetmek istiyordum. Bana o kadar iyi davranıyordu ki sanki sürekli burdaymışım Gece Evi'ne aitmişim de kısacık bir tatile çıkmışım gibi. Aslında böyle hissetmemem gerekirdi biliyordum; ama işte hissettiklerim de tıpkı yaşadıklarım kadar garipti..
Birden aklıma bir fikir geldi. Hemen sorup sormamak karşısında kararsızdım. Ama yine tutamadım kendimi.
Ve Yüksek Rahibem sizce de benim de özel güçlerim olabilir mi? ya da varolan bir yeteneğim varsa buna nasıl ulaşabilirim? deyiverdim....

Yüksek Rahibem sizce de benim de özel güçlerim olabilir mi? ya da varolan bir yeteneğim varsa buna nasıl ulaşabilirim?

Meraklı küçük çaylakları her zaman sevmişimdir. Ve Azazel çok iyi bir Mavi vampir olacaktı. Biraz düşündüm. Bu soru neredeyse tüm çaylaklardan geliyordu.

Azazel, Nyx tüm çaylaklara bir yetenek vermiştir ve bu yetenek hepsinde aynıdır; Nyx sevgisi. Ayrıca bazı özel çaylaklara özel güçler vermiştir. Mesela element gücü, gelecek görme gibi yetenekler. Bunlar zamanla ortaya çıkacaktır. Böyle bir durumla karşılaştığın anda eğitmenin olacak Profesöre gidip olayları anlatmalısın. Eminim sen çok güçlü bir kızsındır. dedim ve kolunu sıktım.Açıklamam onu mutlu etmiş gibi görünüyordu. Gerçekten iyi bir kızdı. Gece Evi'nin Ana Koridoruna geldiğimizde Şimdi birazcık işim var. Daha sonra konuşuruz. dedim ve gülümsedim. Yönümü Damien'a doğru çevirdim.

Anlıyorum.. Peki, uzun zamandır dışarı çıkmaış olabilirdi ama bende içimdeki enliği keşfetmiştim ve o benlik Amy'den daha uzun bir süredir dışarı çıkarmıyordu... Bu saçma düşünceleri bir kenara itip gözümün önüne gelen saçları üfleyerek geri çekerken Amy'nin 'sır çıkarmayan' biri olduğunu zaten bildiğimi homurdandım. Ama bu artık pekte önemli değildi...

"Hmmmpphh... Bu bir sır değil, Amy. Artık ok yaydan çıktı ve ben kendi tarafımı buldum diyelim. Bana değer vermeyenlerle an itibariyle tüm ilişkilerimi koparıyorum..."

Bunu kısık sesle söylesem de sadece Amy'nin kulağına gitmediğinden emindim. Umarım o birileri, kesinlikle bu durumdan memnundur zira taraf değiştirmem artık herkesçe bilineceğinden beni birde onun yolundan çıktığım için cezalandırmaya kalkışacaksa hiç durmaması gayet iyi olur!...

outta: kısa oldu gomen ama daha fazla uzatmak istemedim sanada yazacak zaman bırakayım diye...^^;

Out: Saol cnm kısa olmaması bnm açımdan daha ii

Sözlerimden sonra konuşucağını zannediyordum ama yanılmışım heyyy ilk kez yanılıyorum suç mu?? Yüzüne düşen ipek gibi saçlarını geriye püskürttü anlamadığım bir şeyler söledi ve sustu bnse salak salak bakıyordum ve sonra kısık sesle bir şeyler geveledi sadece ".....Artık ok yaydan çıktı ve ben kendi tarafımı buldum diyelim. Bana değer vermeyenlerle...." dediğini duydum pek anlayamadım Taraf mı ok mu yay mı değer mi bunlarda ne demek oluyordu. Sormak için ağzımı açtıysamda bir şey diyemedim çünkü diyecek bir şey bulamadım ahh bazen gerçekten beynim durabiliyor işte o nadir anlardan biri sadece anlamsızca boynuna sarıldım ve geri çekildim. Bana soran gözlerle bakıyordu "Bende bilmiyorum neden yaptım." dedim ve gülümsedim. Gerçekten bazen tuhaf olabiliyorum ..
-...

Zoey nin sıkıntısı ciddi anlamda ‘Mutlu olma seansımı’ engelliyordu. Bu yüzden Drama odasına gidip onunla biraz vakit geçirecektim. En azından, tahminim üzere, Erik gelene kadar.
Aslında bu tehlikeli olabilirdi. Çünkü Erik gerçektende kıskançtı. Yani… Her neyse. Yönümü Drama sınıfına çevirdim ve Zoey’nin yanına geldim.

Arkamda bir sınıf dolusu çaylakla bahçeye geldim ve çimenlerin üzerine kırmızı renkteki bantı yapıştırdım. Daha sonra 1.5 metre ileriye de bir parça bant yapıştırdım. İçimden çaylakların daha rahat kendilerini perdelemeleri için ruhu çağırdım.Ruh bana gel. İçimden bir şeylerin hareket ettiğini hissettim. Ellerimi birbirine kenetledim ve aura gibi tuhaf parıltıları saklamak için kollarımı arkama aldım. Bu, güven kırıcı olabilirdi. Çaylaklar için. Daha sonra -ruhun iyice ellerimde biriktiğini hissettikten sonra- çaylaklara yönelttim ve hepsinin gözlerindeki tuhaf parlamayı gördüm.

Evet şimdi sıraya geçin ve odaklanın. dedim. Çaylaklara tamamen odaklanmaları için gerekli zamanı verdim.
Evet şimdi kendini hazır hisseden başlasın. Çünkü zamanımız kısıtlı. Yapmanız gereken tek şey kendinizi perdeleyip kırmızı banttan diğerine gitmek. Kendinizi kötü hissettiğiniz anda size yardım edeceğim. dedim ve gülümsedim. Ne? Bunu yapmam gerekiyordu çünkü ilerde böyle bir durumla karşılaşabilirlerdi.

Odaklanmakta güçlük çekmem normaldi tabi; ama bu beni çileden çıkarıyordu. Ben odaklanamıyordum ve odaklanamadığım için kafamda türlü düşünce vardı. Birçok çaylak Değişimini tamamlayamıyordu fakat kırmızı vampir olabiliyordu. ve ben bunu istemediğimi düşünüyordum. Çevreme bakındım son kez.. Ve diğer çaylakların teker teker yok olduklarını farkettim. Evet ben de yapabilirim. Tek ihtiyacım olan odaklanmadan başka hiçbir şey düşünmemek dedm kendi kendime. Ve evet kendimi tuhaf hissediyordum. Odaklanabiliyordum artık. Evet, yoktum artık orda. Ve Prof. Zoey'in dediklerini yapmaya başlamıştım. Sonunda.

Keiko bir tuhaf davranıyordu. Sınıfı kendi halinde bırakmıştım. İlk odaklanıp geçen Azazel olmuştu. Tabii ruhun ufacık donuşuyla. Daha sonra sırayla öğrenciler geçip karşı bantta duruyorlardı. Öğrencilere;
Bantı geçenin dersi bitmiştir. Tebrikler. dedim ve gülümsedim.
Sonra Keiko'ya dersten sonra beni görmeye gel. Erik'e biraz geç kalacağını iletirim. dedim ve gülümsedikten sonra öğrencileri izlediğim yere döndüm.

dersten sonra beni görmeye gel. Erik'e biraz geç kalacağını iletirim.

Ah, harika! Evet, bunu söylemesini bekliyordum zaten, bu yüzden pek şaşırmadım fakat yinede sinirlerim allak bullak etmeyi başarmıştı işte... Shou ve sınıfn geri kalanına yarı mahcup bir gülümseme fırlattıktan sonra kendime gelmeye ve odaklanıp şu bantı geçerek gerçeklerle bir an önce yüzleşmeye karar verdim. Evet, tek yapmam gereken, odaklanmak.. Odaklan... Odaklan... ... ... Ah, lanet olsun! Dönüp dönüp ikide bir Shou'ya bakmaktan odaklanamıyorum... Ve, sanırım onunda dikkatini bozuyorum... Ciddiyim, lanet okumakta haksız değilmişim meğer...


'Peki, kızım, kendine gel...' diyerek uyardım kendi kendimi.. Tek yapmam gereken, şu şeridi geçip bir an önce bayan Zoey ile konuşmak olacak.. Ve son zamanalrda neler olduğunu anladığımı söyleyerek onun ve nyx in hakkındaki düşüncelerimi anlatacaktım.. Heh, elbetteki ilk önce Shou'ya anlatmak isterdim, zira son zamanalrda değer verdiğim 'en' önemli varlık -lütfen bu kayda geçsin- oydu ve daha ona anlatamadan başkasından duymasını istemiyordum. Fakat dikkatini bozmaktansa daha sonra açıklamayı yeğlerdim ve onu zorlamak gibi bir düşünceye kapılma korkusu benim beynimi kemirip duruyordu. Bunun için, her şeyin durağan olduğu bir zaman anlatmam daha kolay ve fazla eforuz bir iş olacak gibi görünüyordu...


Sıra bana geldiğinde elementimden olabildiğince güç almaya çalıştım. İçimdeki kıpırtılar midemi tüyle okşuyormuş gibi hissettiriyor ve iki büklüm kahkahalar atmamam için kendimi zor tutmama neden oluyordu. Öne doğru adımımı atmadan önce gülmemeye çalışarak hafifçe ökdürüp boğazımı temizledim ve ilerleyerek beynime akan kelimeleri içimden tekrar ettim... 'Geceyle birleşiyorum... Evet, bulutlar ve pus beni gizliyor.. Dolunay beni gözetliyor...' Hey, bir dakika! Kısa bir dipnot kayıda geçirmek istiyorum ki, umarım bu dolunay Nyx değildir!.... Herneyse, konsantremi bozmayarak ilerlemeye devam ettim. Kırmızı şeridi görmüştüm, ama inat değilmi işte, bir adım ilerisinde durdum onun. Kendimden emin bir şekilde kafamı kaldırdığımda ağzımın kulaklarıma vardığından yüzde yüz emindim. Ve tabii bu sırıtışım, şu işi hallettikten sonra yapmam gereken şeyi hatırlamamla bin parçaya bölünüp etrafa saçılmıştı. Ugh, profesör Zoey'i ziyaret etmeliydim, değil mi? Herneyse, bundan kaçış olmadığını biliyorum ve Shou'yla vedalaşıp fazla gecikmeyeceğimi ve onunla mutlaka konuşmam gerektiğini söyleyerek hızla profesörün bulunduğu yere doğru ilerledim... Uhhmm, umarım yanlış anlamamıştır, yani bilirsiniz işte... Ahh, herneyse!

Outr: Zoey Redbird yazınca bir yere benim kapıyı tıklattığımıda ekleyiversin, ben 'anlaşmalı rpg' ye oradan devam ederim...

Gece Evi tatildeyken sıkıcı bir yer oluyordu. Genellikle yaptığım şeyler, yatmak, beslenmek ve tekrar yatmaktı. Bazı akşamlar Zoey ve arkadaşlarıyla filmler izleyip eğleniyorduk. Sonra profesörler derslerle ilgili çalışmaya veya bir ömür süren sıkıcı toplantılara giriyordu. Bu yüzden zamanımın çoğu hayvanlarla geçiyordu.
Gece Evi'nin bahçesine geldim ve ok çalışmaya başladım. Her seferinde farklı bir yere atıyordum. Gün geçtikçe daha da iyi oluyordum bu konuda.
Dönüşümümü gerçekleştiremediğim yerde dururken Zoey aynı o geceki suratla geldi.
Bu sefer beni görünce "nezaket" için bile gülümsemedi.
Suratı hep asıktı.

Sorun ne? dedim ve elini öptüm.

Sorun mu seni şapşal! dedim. Bir anda Zoey ve Stark'ın dikkati bana çevrildi. Anlaşılan yaptıkları şeye (ne yapıyorlarsa artık) çok adapte olmuşa benziyorlardı. Onlara doğru sorgulayıcı bir bakış fırlattım ve Ah, bir insana dik dik bakmak -ki bu insan benim gibi kusursuz olsa bile- yanlıştır dedim.
Stark'ın öldürücü bakışlarından sonra Her neyse, Zoeyle görüşmem gereken özel bir konu var. dedim ve Zoey'nin cevabını bekledim.

Sorun mu seni şapşal! dedi Aphrodite ve doğruca Zoey ve benim arama pençelerini sivrileştirmiş kaplan gibi daldı. Bazen Darius'un gerçekten de hasarları olduğundan şüpheleniyordum. Aphrodite'e aşık olmuş ve onun savaşçısı olmuştu. Tamam kabul ediyorum, Aphrodit arada sırada hoş biri oluyordu. Ama bunu kafamı kesseler itiraf etmezdim. Hoş, Zoey ve benim bu anımı böldüğü zaman o "Hoş biri" düşüncelerim bile uçup gitti.
Zoey ile birbirimize baktık ve sonra Aphrodite'e
Biraz saygı Aphrodite, dedim ve alaycılıkla gülümsedim.
Her neyse, Zoeyle görüşmem gereken özel bir konu var. dedi ve Zoey'i
yanımdan aldı.
Eğer konuştuğunuz konu "kız meselerinden" değilse benimde bilmeye hakkım var. dedim.

Aphrodite aramıza girmeseydi, Stark'a beni öldürmeye çalışan Neferet'ten ve Vnna adlı çaylağın odasında gördüğü adamı anlatıp olayı nasıl çözeceğimi soracaktım.
Tabi kimse akıl hocalığında Damien'ın eline su dökemezdi. Ama Stark'ta arada oldukça yardımcı olabiliyordu. Aphrodite'in yeni bir görüş gelmiş gibi bir hali yoktu. Hatta oldukça sağlıklıydı. Ama yine de söyleyeceklerinin önemli şeyler olduğunu biliyordum.
Eğer konuştuğunuz konu "kız meselerinden" değilse benimde bilmeye hakkım var.
dedi Stark ve öne doğru geçti. Aphrodite'e baktığımda söyle dermiş gibi başını yana yatırdı ve biraz daha uzağa gidip bir banka oturdu.
Stark, Aphrodite şimdi bana ne diyecek bilmiyorum ama ona bir görüş daha geldi. Korunmam gerekmiş- Aphrodite'e göre. Yol boyunca bundan bahsedip durdu. Her neyse Aphrodite'in huyunu bilirsin. Bence o kadar da abartılcak görünmüyor. dedim ve omzumu silktim. Stark kaşlarını çatmış, büyük bir dikkatle beni dinliyordu.