Ormanlık Alan

Stark, Aphrodite şimdi bana ne diyecek bilmiyorum ama ona bir görüş daha geldi. Korunmam gerekmiş- Aphrodite'e göre. Yol boyunca bundan bahsedip durdu. Her neyse Aphrodite'in huyunu bilirsin. Bence o kadar da abartılcak görünmüyor. dedi Zoey'm ve yere oturdu. Görüşü önemsemediği belliydi. Ama onu tedirgin eden başka bir şeyler varmış gibi görünüyordu.
Zoey, Görüş Tam olarak neydi? dedim ve Rahibemin kusursuz yüzüne baktım. Aphrodite arkamızdaki bankta huzursuzca kıvranıyor sanki bizim konuşmalarımıza kulak misafiri oluyordu.
Zoey bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını açtı ve sonra hiçbir şey söylemedi. Gözleri Düşesi köşeye sıkıştırmış Nala ve Malefiz'e takılmıştı.
Zoey? dedim sonra ve tekrar bakışları bana kaydı.

Selam Zoey.. dedi hepimizi iliklerimize kadar huzursuzlaştıran bir ses.
Sese o kadar aşinaydım ki kafamı kaldırmaya bile zahmet etmedim. Stark'a görüşü söylemedim. Fakat gerginliğimden hemen anlamıştır. En azından şu an düşüncelerime girmemek için kendini sıktığını hissedebiliyordum.
Şu an en son görmek isteyeceğim kişiye
Selam. Burada ne arıyorsun? dedim soğuk bir sesle.
Aslında sorduğum soru çok saçmaydı. Sonuçta Gece Evinde çalışıyordu. Aphrodite Neferet'i görür görmez yanımıza gelmişti.
Neferet gelmeden önceki sakinliğimi korumalıydım. Nasılsa henüz hiçbir şey belli değildi.
Gülümsedim ve derin bir nefes aldım.

Selam Zoey.. dedi Neferet ve bir anda karşımıza çıktı. Vampirlerden daha gelişmiş özelliğe sahiptim. Yani bu demek oluyor ki, Neferet'in geldiğini önceden duymuştum. Daha da kötüsü, Neferet süpriz yumurtadan çıktığında Zoey, Bella'nın kokusunu almış Edward gibi kasılmıştı. Sorun Neferet'ti.
Aphrodite, yere botlarını çarpa çarpa koştu ve yanımızda bitti. Bir olaya dahi katılmasa dişimi kırardım derdim normal şartlarda ama bu biraz normal üstüydü sanki. Kendimi Zoey'nin beynine girmemek için zor tutuyordum. Çünkü biraz daha açıklamasız kalırsam patlayacaktım. Tanrıçam, neler oluyordu böyle?
Selam. Burada ne arıyorsun? dedi Zoey ve yüzünün geniş hatlarını gerdi. Aphrodite arkamızdan Neferet'e şüpheyle bakıyordu.
Olaya fazla Fransızdım ama emin olduğum tek şey var; o da Zoey'nin Neferet'ten korktuğu idi.

Neferet'in Zoey ve Stark'ın yanına gittiğini görünce hemen oturduğum banktan kalktım ve onların yanına gittim. Kaş göz işaretlerimle Stark'a sakın görüş düşünmemesi için uyarmaya çalışıyordum. Mağlum Neferet düşünceleri okuyabilirdi. Bu konuda çok dikkat etmek gerekirdi. Zoey'e söylemek istediklerim çoktu, acildi ve önemliydi. Bu durumda yapılacak tek şey vardı; Neferet, bir çaylak GeceEvinden kaçmış, size ihtiyacı var. Bizde seni arıyorduk dedim ve gitmesini istedim.

Söylediğin için teşekkür ederim Afrodit birazdan ilgileneceğim.

dedi Neferet. ve Zoey'e bir şeyler söyledi. Daha sonra arkasını döndü. Bana delercesine bir bakış fırlattıktan sonra her zaman ki gibi kendinden emin ve küçük dağları ben yarattım edasıyla yürüyüp gitti.

Ah Tanrıçam, ben olmasam sizin gibi şapşallar nasıl zekice planlar kurucak merak konusu. dedim. Gerçekten de öyleydim. her GeceEvinin benim gibi güzel olduğu kadar zeki birine de ihtiyacı vardı. Yanlış mıyım? Herneyse.

Sanırım Starkta bilse fena olmaz. Çünkü anlatıcaklarım onunla da ilgili. Stark, düşüncelerinin okunmasına sakın izin vermemelisin. Tabii böyle bir şey mümkün olmadığı için sen en iyisi Neferet'in yanında beynini boşalt. Ah pek bir şey olduğunu da düşünmüyorum ya her neyse. dedim. Gözlerimi Stark'ın gözlerine dikerek ve anlatıcaklarımı zihnimde düzenleyerek oturdukları bankın karşısına oturdum. Küçük bir fısıltıyla, Zoey'i bundan sonra yalnız bırakmanı istemiyorum. Neferet'in hain planları var. Fakat bunları Zoey yalnızken uygulayacak. Bana gelen görüşe göre Zoey... Ölüyor .

Söylediklerim Stark'ı baya sersemletmişe benziyordu.