Shou Shuichi

Esen rüzgar saçlarımın dalgalanmasını sağlarken, bir yandan da ürpermeme neden olmuştu. Bu günü uğursuz kulan tek şeyin benim doğumgünüm olmadığını hissediyorum. Ah evet, bugün benim doğumgünüm. Aynı zamanda da ailemin ölüm günü...

Doğumgünü partimden olabildiğince uzaklaşmış ve insanların beni umursuyormuş gibi takındıkları o sunî 'İyi ki doğdun Shou!!' portresinin altındaki iğrenç yüzlerini görmekten kaçınmıştım. Bu günlerde tek başıma kalmaya çalışır ve doğu duvarına doğru kısa bir yürüyüş yapardım dolunay altında. Nedense benim doğumgünümde her zaman dolunay çıkar. Garip bir tesadüf ama güzel. Eskiden buna bir anlam veremezdim, ama şimdi anlıyorum. Nyx benim en zor günümde beni gözetiyordu hep. Ama bugün güzel dolunayı kapatan kara bulutlar kendimi çok [hem de ürkütücü miktarda] yalnız hissetmeme neden oluyordu.

Doğu Duvarını sağıma alarak önüme bakmadan yürüyordum. Hiç bir şey düşünmüyor sadece yürüyordum. Belki de bir şeyler düşünüyordum ama farkında değildim,ha? Kim bilir... Birden -şu olmadığını sandığım- düşünceleri [tıpkı gecenin sessizliğini bozduğu gibi] yırtan bir kanat çırpma ve vraklama sesi duydum. Bu küçük bir kurbağanın sesi değildi. Hayır, bundan eminim. Huzursuzca başımı kaldırdığımda tam karşımda kendi yansımamı gördüğüm bir çift kırmızı göz gördüm. Öylece durup birbirimize baktığımız 3 saniye, bana yıllar gibi geldi. Sonunda beynime yine söz geçirebilip de hareket ettiğim sırada o da benim boynuma doğru gagasıyla hamle yapmıştı. Ah pekala, bundan sadece omzuma aldığım derin bir kesikle kurtuldum. Peki da diğer saldırının kafamı bedenimden koparmaması için ne yapacağım? Ah aptal ben! Boş boş düşünmeyi bıraksam da reflekslerimin bana gösterdiği yolu izlesem nasıl olur acaba?

"Ateş, bana gel!"

Etrafımı saran ateş çevremde dönerken gömleğimin ve saçlarımın dalgalanmasını sağlarken yüzümü ısıtıyor ve bana huzur veren bir sıcaklık sağlıyordu. Kendimi bu 'şömine karşısı' hayalimden alı koyup şimdiki zamana dönerken karşımdakinin alaycı kuzgun olduğunu nerden anladığımı kendime sormadığımı fark ettim. Ah her neyse! Bu onun bir alaycı kuzgun olduğu gerçeğini değiştirmez sonuçta.

"Ateş, gecenin huzurunu kırmızı kötülüğüyle bozan her şeyi yak!"

Pekala kabul ediyorum ki amacım sadece karşımdaki alaycı kuzgunu yakmaktı. Ama ,sağ olsun, ateş ağaçlarda pusu kurmuş diğer alaycı kuzgunların da uzun çığlıklar eşliğinde küllere dönüp arından iğrenç bir koku ile havaya karışmasını sağlamıştı. Birden esen sert rüzgar dolunayın ortaya çıkmasını sağlamış ve içimde huzursuz sancılarla atan kalbimin rahatlamasını sağlamıştı. Pekala sanırım bu doğum/ölüm günü trajedisini atlatıp şu alaycı kuzgunları Yüksek Rahibelere haber versem iyi olacak. Ve Nyx, beni gözettiğin için sana teşekkür ederim...

out: baktım herkesin bi elemental gücü var dedim bari benim de olsun deneme rpgsinde. Sonuçta bu filler gibi bir şey... Ana kurgudan bağımsız...