Oda No : 2

Konu: Geri: Oda No : 2 Ptsi Ocak 25, 2010 10:52 pm

Pekala, yüzündeki Yaa-tabii-bir-de-bana-sor ifadesiyle bilmiş bilmiş gülümserken, bense sadece koca bir 'Lanet Olsun' gönderiyorum içimden. Umarım alıcılara ulaşmıştır. Herneyse...

Kollarından sıyrılıp üstümü giyerken yüzünden okuyabileceğim zilyonlarca anlam vardı.. Fakat içlerinde en baskınları 'ah-vücut-hatlarına-bayılıyorum-bebeğim!' tarzı ile bakışı ve 'Böyle-durunca-tam-bir-ilah-oluyorum-değil-mi?' duruşuyla bana attığı sapıkça bakışlardan ibaretti. Ve tabii bu portre karşısında gülümsememek işten bile değil!

Neden sonra kalkıp kollarını arkamdan belime dolamadan önce; öyle çocuksu bir ifade takınarak karıştırmıştı ki saçlarını, böyle-tapılası-çekicilikte birini kıskanmamın hiç te yersiz olmadığını düşündüm. Ughh, ben olsam sadece yanağından öpmekle kalmazdım Shou'yu.. Ah evet, işte geliyor.. Neydi o kızın adı? Jennifer? Julia? Juliet? Meeh.. Pek sanmıyorum. Gerçi Juliet bile olsa Romeo olarak benim sevgilimi almasına izin vermezdim. Biliyorum, biliyorum... Ben tam bir kültür düşmanıyım, değil mi?...

Anlamıyorum, her boynumu öptüğünde nasıl o ürpertiyi yeniden yaşatabiliyor bana? Şimdiye dek çoktan alışmış olmam gerekmez miydi? Ah, Shou bağışıklık sistemimi bile çökertiyor... Şu anki tek bağlılığım, kesinlikle Shou....

"Sonsuza kadar seninim aşkım."

Ahh.. Şu dört kelimeden kurduğu öznesi gizli ben olan basit bir cümleyle nasıl oluyorda kalbimin surlarını geçip beni fethebiiyordu? Pekala, eğer hala üstümü giymemiş olsaydım az önceki bakışlardan dolayı amacının sapıklık olduğunu düşünürdüm, fakat [ damgalanmanın iyi yönleride olabilir mi? peeh... Razz

] niyetinin öyle olmadığını biliyorum. Zira bir günde iki seferden sonra... Öhüm.. Neyse[>.>]...

" Bende seninim aşkım.. Sonsuza dek... "

Ahh, pekala.. Ne kadar zekice bir görüntü çizdiğimin farkındayım.. Uhmm, fakat bunu toplamaya vaktim yok, zira neredeyse saat altıya geliyordu. Ah, lanet... Birazdan öğrenciler uyanacaktı... Ugh, bu da daha fazla dedikodu demek oluyor sanırım... Lanet olsun!

Konu: Geri: Oda No : 2 Salı Ocak 26, 2010 12:30 am

Ellerimin arasında ürperirken o kadar tatlıydı ki kalbimin bir sıcak çikolata şelalesinden kaydığını sandım. Biliyorum biliyorum. Çok saçma betimlemeler yapıyorum. Ama o şelaleleri hep sevmişimdir. Ah tamam kabul ediyorum çocukça! Her neyse...

" Bende seninim aşkım.. Sonsuza dek... "

Yüzümde şapşal&bilmiş karışık bir ifade ile [^v^] ile gülümsedim ve Keiko'ya sarılmayı bıraktım. Gözlerimi Keiko'nun baktığı yere çevirince saatin 6'ya yaklaştığını fark ettim. Keiko'ya artık gitmesi gerektiğini, zira boğazımıza kadar dedikodulara batacağımızı, söylememe gerek yoktu. Kendisi pekala bunu fark etmişti ve kapıya doğru ilerlemeye başlamıştı bile. Ah Nyx, bu kadar anlayışlı bir sevgilim olduğu için çok mutluyum.

Ve şimdi de 'şu' konuya gelirsek. Keiko'nun bekaretini bana vermiş olması beni deliler gibi sevindirirken [ciddiyim, sevdiğim kızın bekaretini bozmam beni sevindiriyorsa ben tam bir deli/aptalım demektir] bir yandan da günde iki kez yapmanın fazla gelmiş olması ihtimalini hesaplıyordum. Ughh... Ben cidden berbat bir sevgiliyim. Keiko'yu hiç düşünmeden vücudumun arzularına yenik düşen bir gerizekalı/moron/aptal/beyinsiz/en kötü sevgiliyim ben.

Konu: Geri: Oda No : 2 Salı Ocak 26, 2010 3:07 am

Ahh.. Tabii ki öğrencilerin uyanmasına bu kadar az kala daha fazla oturacak değildim. Zira başkalarının ağızına daha fazla sakız olmak istemiyorum... Fakat bu bir yana, birazdan heryerin duş yapmak veya hazırlanmak için odalarından çıkan şaftı kaymış erkeklerle dolu olacağını bilmek, beni asıl ürküten noktalardan biriydi. Ne? Uyku sersemi bir çocuk beni eğer görürse, 'herşeeeyyy, zihnininnn derinlikleeriinndeee.. Ben aslında burada değilimmm... Şeyy,Hah, ben aslında buralı bile değilim... Ah, eveet... Ahh, şimdi uzay gemime binip buradan gideceğimm... Uuuuuu....' diye kandırabileceğini sanan tiplerden değilim...

Pekala, sanırım bu gün tüm bu olanların ardından[acaba nelerden sonra] kendimi o kadar yorgun hissediyordum ki! Meeh, fakat dinlenmeye hiç vaktim yok. Eğer hızlı davranırsam blki bir düşa girecek kadar, ya da en azından yüzüme su çarpacak kadar[!] vakit bulabilirdim sanırım. Shou'ya dönüp çıkmadan önce son bir kez öperken ne kadar rahatlamış, ve tatmin olmuş olduğumu bu kadar farketmemiştim. Pekala; büyük bir haz hissetmeme, rahatlamama ve iğrenç bir şekilde mahrem bölgelerimin bir sızıyla beraber bayram etmesine karşılık, bağımlılık yapmaması için Nyx'e yalvarıyordum. Zira.. Ahh, herneyse işte!..

Odadan çıktıktan sonra ufuktaki son kızıllığında kaybolmaya başladığını görünce suratımı astım. Lanet olasıca koca bir gün boyunca uyuklayacaktım ve yanımdaki Shou bu durum için kendini suçlayacaktı, ardından profesörler bana ne olduğunu soracak ve benim doğruyu söylemem gerekecekti. Doğrudan sorulan sorulara yalanla karşılık verirsem başım iki kat fazla büyük bir belaya girebilirdi. Ve Shou'nun ki.. Ahh, ilk kez onunla beraber olmam ve bekaretimi ona vermem karşılığında alabileceği[miz] ceza oranını düşününce içim ürperti. Muhtemelen bizi uzaklaştırırlardı okuldan. As-.. Bir dakika.. Bizi uzaklaştırırlardı okuldan! Tanrım, duyup duyabileceğim en güzel haber olurdu bu benim için... Zira buradan çıkmak için can atıyorum... Fakat beni buraya ömür boyu mahkum kılabilecek şeylerden biri de, ilerideki yüksek rahibeliğim.. Ahh, lanet olsun! Tabii ki dünyadaki hiçbir şey Shou'dan daha önemli değildi benim için ve buradan gitmek için karanlık kızları bırakmam gerekirse seve seve bırakırım.. Zaten hurada ömür boyu rahibe olarak kalmak içimi ürpertiyor.. Allah'tan katolikler gibi 'Erebus' falan ile evli olduklarını düşünmüyorlar... Herneyse, eğer uzaklaştırma alırsakta, sorun değil zaten.. Uhhmm.. Sanırım ebeveynlerim bir iki günlüğüne bize bakmayı kabul eder.. Gerçi, şöyle bir düşününce Shou ve annem için öyle bir tanıştırma faslı nasıl olurdu, merak etmiyor değilim doğrusu!