Şu son 5 aydır belki 3 yada 4 kez buraya gelmiştim.
5 ay önce ne zaman istesem buraya gelebiliyordum.Nyx'ı içimde hissetmek bana ayrı bir güven duygusu veriyordu.O zar zor geçirdiğin Radionsuz sancılı günlerimde sadece Nyx'a sığınmıştım.O da beni duymuştu.Rüyalarımda sürekli eni motive etmişti.Derslerime tutunmam gerektiğini söyleyende oydu.
Evet Radion Dark gitmişti.Gelmicekti.Ama hala izi derindeydi.Gece evindeki bütün her yer bana onu anımsatıyordu.O yokken arkasından bir alaycı kuzgun vakası olmadı gerçi gene saldırıcak olsalar hadlerini bildiricek gücümde vardı..
Her neyse Prof. Erik Night'ın dersi her zmanki büyüleyiciydi.Bütün çaylaklar ön sıralarda oturup Erik Night'ı seyredebilmek için birbirleri ile konuşuyorlardı.Erik Night'a bi çeşit büyüleme gcü olabilirdi.Şunu kabul etmeliyimki o çok iyi bir profesördü ve sahnesi gerçekten çok iyiyidi.Sanki orda yaşıyormuşcasına gibi alıp götürdü sınıfı taki dersin bitiş zilinin çalmasına kadar.
Kitaplarımı toplarlayıp kendimi bahçeye atmak istemiştim.Daha sonra Nyx'ın tapınağına gelmek ve dua etmek daha cazip gelmişti..İçeri girdim ve dualarımı Nyx'a sunmaya başladım.
"Ah Nyx tanrıçam bana nolur yardım edin.Radion hala aklımda dönücek mi ?" "Dönücek mi? hala aklımdamı Ah Nyx neler oluyor yine bana" dedim. Elimi Nyx'ın işaretinin(kalbimin) üzerine koyup hafifçe eğildim.Arkamı dönüp sessizce tapınaktan çıktım.