Drama Sınıfı

Birazdan öğretmen gelicekti ve Keiko hala ortalarda gözükmüyordu...Ekilmiştim süper.Zaten okuldaki en yeni çaylaktım.Şimdi nereye gittiğini bilmeyen,yalnız takılan bir çaylağım.Lanet olsun Keiko.

Drama sınıfına gelirken Shou'nun beni aniden kucağına alıp sınıfa doğru koşması,bende zilyonuncu bir şok etkisi uyandırdı... ... ...Evet, O'nu seviyorum...

Sınıfın önünde beni kucağından indirerek elimi tuttu ve kapıyı tıklatarak içeri girdik. Harika. "Tek.Kelimeyle.Harika."

Sookie'nin bizim için ayırdığı iki boş koltuğa doğru ilerlerken başımı kaldırı profesör johnson'a bakmam işten değildi!Sookie'nin Bize uzattığı monolog kitaplarını alıp sayfalarını karıştırırken, biraz olsun kafamı toparlayabilmiştim ama kalbimde, pekala, bu tek kelimeyle olanaksızdı.

Ve harika olan bir şey daha, monologlarımızı sergilemek...Meeeeh; bunu şuan, şu ruh haliyle yapmam mümkün değil... Herneyse, bir vampir olan Shakespeare'nin monologlarına bakarken[kendimi bakmak ve görmek arasındaki en büyük farkı ortaya koyan konu mankeni gibi hissediyorum.Ah,Tanrım....] profesör'ün güçlü sesiyle irkildim. Drama'nın Önemi gibi birşeylerden bahsediyordu.. Tamam,bu konuşmanın nereye varacağını biliyorum..Dramanın önemini zilyonuncu defa ezberledikten sonra monologlarımızı sergileyecektik.. Ve ben,hiç havamda değildim.Ve,Ah Nyx!...

Dolunay Ritüel'ini de tamamen unutmuştum!Sesli bir şekilde iç geçirdim[iç geçirmekten çok,esnemek diyebiliriz...Bu kadar hareketli bir günün ardından bu kadar monotonluğu üstüste yaşamak uykumu getiriyor...].Shou'nun omzuna yaslanırken gözlerim yarı açık bir halde sahneye bakabiliyordum.Birkez daha,burada kimin olup olmadığı umurumda mıydı? Hayır. Evleneceğim insanın omzuna yaslanmamdan daha doğal bir şey yok,değil mi?Gerçi okulda olabiliriz,heleki "delici-bakışlarımla-izliyorum-ve-bir-yanlışında-üstüne uçarım" buradayken...

Meeehh,umurumda değil!

Henüz geçen gün tapınakta uygunsuz bir şekilde yakalanmamızım ardından Bayan Aşıkların Dostu'nun sınıfına el ele tutuşarak girmek ne kadar sağlıklıdır tartışılır ama ne Keiko ne ben bunu umursuyoruz. Dersin sıkıcı olacağı zaten belliydi. Büyük ihtimalle saf saf kitaba bakacak ve kim uykusunu daha uzun bastırabilecek şeklinde bir yarışmaya girecektik. Ve biliyorum ki Keiko bunda hiç iyi değil. Sınıfa girip Keiko'nun önceki derste selamlaştığı ve adının Sookie olduğunu öğrendiğim kızın bize ayırdığı yere oturduk. Eskiden kesinlikle böyle değildi. Keiko rasgele bir yere oturur, bense onu en iyi görebileceğim yeri özenle seçerdim. Şimdi ise ellerimizin ayrıldığı tek bir an yok. Ders başladı ve biz Bayan Aşıkların Dostu'nun dersi boyunca el ele tutuştuk... Hah! Bizi ayırabileceğini sanıyorsa çok yanılıyor... Bizim aşkımız onun saçma kurallarından çok daha önemli ve büyük.

Ders tahmin ettiğimden çok daha sıkıcıydı. Sürekli esniyor ve başımı Keiko'nun dizlerine yatırıp uyumamak için kendimi zor tutuyordum. Keiko ise dayanamamış ve başını benim omzuma dayamıştı bile. Gözlerini açık tutmak için bile çok çaba sarf ettiği her halinden belliydi. Elim onun yumuşacık saçları arasında dolanıyordu. Gözlerim ise Bayan Aşıkların Dostu'nu takip ediyordu. Bizi böyle görmek pek hoşuna gidiyor gibi görünmüyordu... Ama hey! Ne var biliyor musunuz? Hiç birimiz onun bu saçma takıntılarını takmıyorduk. Ne Keiko'nun ne de benim, Sevgili(?) profesörümüz uygun görmüyor diye sevgimiz azalıyordu. Aksine daha da güçleniyordu aramızdaki bağ. Ve bu böyle devam edecekti. Saygılı Ahlak Bekçileri'miz ne düşünürlerse düşünsün biz birbirimize aşığız. Ve bir araya geldiğimiz her an[Şu durumda her zaman demek de doğru olur] dünyayı unutuyor, sadece bizim olduğumuz bir dünyada kayboluyorduk... Orasının kurallarını da onlar koyamazlar ya?!

Evet..Shou saçlarımı okşarken kendimi bir kedi gibi mırlamamak için zor tutuyordum..Ve boynuna bir kedi gibi sokulmamak için...Eerrmm,pekala,ikincisinde pekte başarılı değildim... Fakat böyleyken,içim huzur doluyor ve,ahh...Herşey Sakura yapraklarıyla kamufle edilirken,sadece Shou'yla ikimiz kalıyorduk... Ve sonra,hey! İki delici bakışı üzerimde hissediyordum.Uyku moduna girmeden[giremeden ] çıkarak gözlerimi kırpıştırdım...Heryerin tek renk olduğu bir dünyadan çıkıp spot ışıkla aydınlanmış sahneye doğrudan bakmak zorunda olmam gözlerime iğne batırmamdan farksız gibiydi.Biranda fazla gelen ışığa sonunda alıştığımda,tekrar zorla aralayıp baygın bakışlarımla sahneye çıkan ilk çocuğu izlerken, Shou'nun omuzlarına yeniden yaslanmıştım..Ve,ah..Ne "ben-gizemli-yeni-çaylağım" nede "Uygunsuz.Çok.Uygunsuz" a bakmıyordum.

Pekala.. Bu ahmakça rol karşısında gülmemek için kendimi zor tuttuğumu söylemeden geçemem..Keyfimi büyük ölçüde yerine getirirken,enerjimi yeniden kazanmama neden olmuştu. Bunun yanında,hala bir monolog seçmemiştim.Eğer sahneye çıktığımda ilk önüme çıkanı okuyup,daha sonra aslında aptalca birşey olduğunu ve benim seçtiğimi düşünülmesini istemiyorsam,hemen bir tane monolog seçmeliydim... Lanet olsun...

Evet,sadece "Nayz" olarak adlandırılabilecek bir tane bulduğuma şükretmeliyim.. Uuhhmm.. Aynı şeyin hemen yanındaki çocuk sahneye çıkarken Shou için geçerli olmadığını farkettim...
"Sevgilim,sıra sana geliyor.Monolog seçtin mi?"
dedim kısık sesle.Aynı demin rüyalar aleminden çıkan benim yüz ifademe benzeyen bir yüz ifadesiyle cevaplanınca,yüzüme bir gülümseme yerleşti.Gerçi, "hadi-yine-iyisiniz ki-ben-varım",yani her türlü kurtarıcı olan zilin çalmasına pek kalmamıştı ama, belkide ikimizinde sahneye çıkmaya yetecek kadar zaman vardı...

Lanet olsun..." diye iç geçiren ben,hayata karşı olan bıkkınlığımla ilgili düşüncelerimden sıyrılıp bu sefer Shou'yla monolog ararken pespembe bir dünyanın içine dalmıştım...

Keiko boynuma bir kedi gibi sokulurken Bayan Ahlak Bekçisi'ne dikilmişti gözlerim. Bizi her an sınıftan kovabilirdi zannımca. Ama bunu pek de umursayacağımı sanmıyorum doğrusu. Keiko yanımda olduğu sürece Gece Evi'nden atılsam bile benim için bir sorun olmaz. Ahh... Keiko... Seninle tanışmadan önce ben yaşıyor muydum cidden? Şu anda sahnede ne idüğü belirsiz bir monolog okuyan çocuktan ne farkım vardı seninle tanışıncaya kadar? O kadar normal ve gereksizdim ki... Ama şimdi sen varsın; sen benim, ben olma sebebimsin. 19. yılıma seninle el ele girmekten o kadar mutluyum ki... Bana en güzel doğumgünü hediyesini sen verdin bi'tanem sadece bir "Evet" diyerek.

"Sevgilim,sıra sana geliyor.Monolog seçtin mi?"

Etrafıma bakındım boş gözlerle. Aman tanrım sadece 1 kişi kalmış bana gelmesine!! Hemen başımı kitaba eğdim. Bir monolog bulmazsam bitişimin resmidir! 2. En Büyük Kurtarıcı'nın, yani zilin çalmasına az kalmıştı ama belki kısa birer monolog seçmişlerdir ve ben de kalkmak zorunda kalırım diye hemen gözüme güzel gelen ilkini seçtim. O sırada gözüm Keiko'nun kitabına kaydı. Lanet! O da aynı monolog'u seçmiş. Değiştir değiştir değiştir! Bu daha iyi... Evet evet... Diğerlerine kıyasla süper hatta! Sonunda bir monolog bulmanın verdiği rahatlıkla arkama yaslandım ve Keiko'nun başını öptüm. Saçları her zaman ki gibi mükemmel kokuyordu. Hiç bir parfüm, Keiko kadar güzel kokamaz! Hem de hiç biri...

Kendini rezil etme çabalarında olan bu kadar mı insan var? Öyleyse birkez daha söylüyorum, 'sadece kendinizi küçük düşürüyorsunuz...' Evet, Shakespeare'e karşı hiçbir zaman fazla ilgim olmamıştı ama bu, Shakespeare'nin küçük düşürülmesinden başka bir şey değildi...Fiuhh,neyseki bitti ve ahhh, ne yazıkki yeni bir moron çıkacak...Tam gözlerimi sinir bozucu bir şekilde çevirecekken yanlış düşündüğümü anladım..Ah hayır! Bu sefer bir moron değil, Keiko'nun yanındaki çocuk çıkıyordu sahneye... Vay be... Adamı pek tanıdığımı söyleyemem ama sonuçta iki derstir resmen olmasada tanışıyor gibiyiz...Evet,hiç tanışmamaktan daha iyi bir durum!

Sahnede olduğu süre zarfınca Keiko'nun gözlerinin oraya kitlendiğini farkettim..Ahh,bazen bu sinir bozucu olabiliyor...Helede ben yanında Ezikman gibi otururken...Heh,şimdi gelde gözlerini devirme yahu?!..Ve tabiiki..Taa..Aaa..Haaaa...Heaa..HEAPŞAUHHH!!...Ahhhhh,lanet olsun...Küfür etmemin neresi kötü,Nyx? Beni engellemeseydin şu anda okkalı bir küfür ederek belkide başımdaki lanet acıdan kurtulacak ve artık ölü gibi hissetmeyecektim...[>.>]Ve ayrıca, yaşlı bir adam gibi aksırıp tıksırmaktan vaz geçmeliyim.Hapşırırken ağzımı kapadığım kolumu indirmeden önce garip bir koku duyduğuma yemin edebilirim.. Sıcak,tatlı,taze ve çok ama çok tanıdık...Kolumu indirdiğimde ise,bluzumun kolunun yarısının üstüne kırmızı bir boya bulaşmıştı..Pekala,bir daha asla beyazlarla renklileri bir arada yıkamayacağım!..

Oldu mu?Bu kadar mı yani? Hayır,genzimi yakarak gelen ve beraberinde acıda getiren sıcak ve dolgun bir madde nefes almamıda zorlaştırıyordu...Ağzımın kenarlarınan taşan kırmızı şeyi,nereye kusacağımı bilemiyorum...Fakat ağzımda patlamalara neden oluyor ve nefes alamıyorum.. Ayağımın dibine kusarken[ne kusabilirim?Kan tabii!..] Keiko'nun paçalarına da kan bulaşınca özür dolu bir gülümsemeyle baktım.Bacaklarındaki sıcak ve dolgun şeyi hissedince otomatik olarak bana baktı ama anlayış dolu değil,korku yüklü bir şekilde gözleri parlıyordu...

Ahhh...Hadi ama... Neden bir çığlık koyveriyorsun ki?.. Sadece nefes almamı engelleyecek kadar kan kusuyorum... Ve neredeyse tüm gözeneklerimden kan fışkıracak gibi bir his...Elimi sallayarak 'birşey yok...' ifadesiyle sırıtıp kafamı ahmaklar gibi sallarken burnumdan ve kullaklarımda fışkıran kanı yoksayarak sadece kulağımda rahatsız edici birşey varmış gibi elimi attım ve avucuma dolan kanı 'Owww..Ah,bu her zaman olur.. ' ifadesiyle gülümseyip elimi sallarken diğer avucumdaki kanı t-shirt'üme siliyordum...Pekala,bu lekeler nasıl çıkacak?!.. Fakat ani bir kan bombardımanıyla düşüncelerimden silkinerek aşağı eğildim..Gözlerimi açmaya çalıştım...Aman Tanrım! Heryer kıpkırmızı.Gözlerimi ovuşturdum..Biranherşey netti,fakat sonra kırmızı bir levha gibi yavaş yavaş gözlerimi yukarıya doğru bürüyen kanla birşey göremez oldum...Ama bu göz sağlığı için hiç iyi değil!...

Peeeh,kimin umurunda,ölüyorum sanırım...İronik aslında,sonuçta tekrar geri getirilirsem dönüşümüm tamamlanmış dahi olabilir... Fakat insanlığımı her nereye gidiyorsam lütfen orda bırakmayınki sizin kanlarınızı gazoz içer gibi içmeyeyim!...

Kızın açık olan neredeyse tüm organlarından kan geliyordu. Keiko'nun dehşete düştüğünü anlamak için dahi olmaya gerek yoktu. Vücudu değişimi red mi ediyordu yoksa Sookie'nin? Elimdeki kitabı bıraktım ve ona doğru koştum. Yerdeki kanların üstüne diz çökmek beni rahatsız etmedi. Onun saçlarını arkaya doğru çekip yüzüne baktım. Sarhoş gibi bir hali vardı.
"Sookie!" diye bir yakarış duydum. Büyük ihtimalle Keiko'dan geldi. Şu anda öldüğünün pek farkında değildi galiba Sookie, yoksa niye böyle ahmak ahmak gülümsesin ki? Aman tanrım... Ne yapacağımı kesinlikle bilmiyorum. Ailemi bile bu şekildeyken görmemiştim. Hep 'Eğer yanlarında olsaydım ölmelerini engelleyebilirdim!' gibi bir anlayış içerisindeydim. E şu anda Sookie'nin yanındayım, ama ne yapabiliyorum? Sadece başını dizlerime yatırıp saçlarını okşayarak yalnız olmadığını göstermeye çalışmak... Ne işe yarar ki? Acısını azaltmak mı? Pek sanmam... Keiko'ya baktım ne durumda olduğunu kontrol etmek için. Endişesi ve korkusu yüzünden okunuyordu. Bir arkadaşı kaybetmenin acısını yaşıyordu besbelli. Hele gözlerinin önünde kaybetmek, ve hiç bir şey yapamamak. Sookie'nin vücudu soğumaya başlamıştı. Artık kan da kusmuyordu. Ama ben hâlâ saçlarını okşuyordum.
out: devamı aklıma gelmedi valla böyle bırakmak zorundayım gomen =(

outr: Sorun değil bende geçmişten alıyorum zaten
in:

Shou sahneye çıktığında büyük bir dikkatle onu izliyordum,her zamankinden çok daha dikkatli bir şekilde..Demek istediğim,bundan önceki hiçbir drama dersinde, hatta hiçbir derste yüzüne bile bakmaya utandığım kişiyle evlenme kararı almıştım...Tanrım...

Ben bunları düşünürken babetlerimin içine dolan bir sıvıyla irkildim.Sookie'ye baktığımda kan kusuyor,bir yandanda üzgün bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu.Hayır! Bir vampirin hasta olması hiç iyi değil...Veya bir çaylağın...Hele kan kusması hiç ama hiç iyi değil! Arkadaşım gözlerimin önünde vücudunun değişimi reddetmesi halinde ölüyorken,ben hiçbirşey yapamıyordum... Profesör Uygunsuz'la beraber Shou'da hemen yanımıza gelmişti.Shou yerdeki kan gölüne aldırmayarak diz çöktü.Sookie'de kan kusmaktan bitap düşmüş halde yerdeydi zaten. Dizlerine yatıp acıdan kurtularak ebedi rahatlığına kavuşmanın ferahlığıyla kendini koyverişini gördüğümde,artık ayakta duramayacağımı anlayarak yere çöktüm. Yapabileceğim birşey yoktu,ama yinede suçluluk duygusuna bürünmüştüm.

Tamam,yeniden gelecekti,belkide daha iyi olacaktı ama, bu dayanılmaz ve acı dolu deneyimi yaşamak bile başlı başına bir felaketti.Ayrıca,geri dönecek miydi? Bu sorunun cevabını henüz bilmiyordum. Zaten kanının akıp gitmesiyle iyice solmuş olan yüzü,şimdi bembeyazdı.Bayan Uygunsuz'un hemen birilerini çağırdığını ve Sookie'nin bedenini sedyeye yatırarak götürdüler. Pencereden belkide son bir kez ona baktığımda ise, sedyenin dışında kalan elinden kendine bir yol bulmuş olan kanının bembeyaz karların üzerine kıpkırmızı bir yol çizdiğini görünce, biranda herşeyin bulanıklaştığını ve zihnimin kendi kendine reset atmasıyla birlikte içimin geçtiğini hissettim..

outr2:Gomeeen Shou kun,sonunu nasıl bağlayacağımı bilemedim

out: önemli değil bi'denem ^^
in:
İki kişi ellerindeki sedyeyle gelmiş, Sookie'yi götürmüşlerdi. Ben ise üstümdeki kanlara aldırmadan ayağa kalktıp Keiko'nun yanına gitmiştim. Paçalarımdan akan kanlar yere damlıyordu. Sınıftan çıt çıkmıyordu. Birden Keiko'nun yere yığıldığını gördüm. Neyse ki onu son anda yakalayabilmiştim. Büyük ihtimalle ilk defa birinin böyle öldüğünü görmüştü. Onu kucağıma aldım ve ters ters baktım profesöre. İzin almış gibi başımla selam verdikten sonra bir cevap vermesine izin vermeden sınıftan çıktım. Onu odasına götürecektim mecbur. Bir hastalığı falan yoktu. Cebinden onun anahtarını çıkarttım ve kapıyı açtım. Onu rastgele bir yatağa yatırdım ve yatağın hemen yanına bir sandalye çekip oturdum. Bir elimle onun elini tutuyor bir elimle de saçlarını okşuyordum. Üstüm başım kan içindeydi ama umrumda değildi... Bu gördüklerim sadece vampirlere olan nefretimi artırmıştı. Nefret etmediğim tek vampir Keiko'ydu şu koca dünyada. Ona doğru eğilip alnından öptüm yavaşça. Bir melek gibi uyuyordu. Aman tanrım... Bu kadar güzel biri nasıl olur da var olabilirdi? Her an daha da güzelleşiyordu sanki. Onunla birlikte yaşlanmak istiyorum ben. Ne olursa olsun sonsuza dek onunla olmalıyım... İçeriye geçtim ve t-shirt'ümü çıkartıp makineye attım. Kan lekeleri kurumazsa belki çıkardı. Belki de çıkmazdı. Amaaann nerden bileyim ben?! Bir kaç düğmeye bas yıkasın işte yahu! En azından t-shirt'ümü kurtarabilirim belki. Ama odama gitmeden üstündeki kanlar kuruyacak olan pantolonuma yazık oldu. Oysa ki çok severdim bu pantolonu... Aman tanrım! Ne kadar da hayırsız bir arkadaşım ben böyle... Arkadaşım gözlerimin önünde öldü ve benim düşündüklerime bak... Keiko'nun yanına geri döndüm. Hâlâ bir melek gibi uyuyordu... Eğilip başımı onun karnına koydum ve gözlerimi kapattım. Pek rahat değildim ve büyük ihtimalle uyandığımda sırtım tutulmuş olacaktı ama hadi ama.. Kimin umrunda?

out: gerisi Keiko'nun odasında... Rp bölünmesin diye buraya yazdım.

out: devamını yazabilir mi bugün? Rütüel bugün bitmeli.

Zoey, sınıfa yavaşça girdi. Stevie Rae'ye baktı. Stevie Rae, ne demek istediğini anlanlamışcasına başını salladı. Zoey, yerdeki kana baktı ve eski günleri hatırladı; Stevie'nin onun kollarında öldüğü zamanları. En öndeki sıraya yavaşça oturdu.
Sınıf dikkatle Yüksek Rahibelerinin ne diyeceğine bakıyordu.
"Bugün bir çaylak değişimini tamamlayamadı. Bunun sizler için ne kadar yıpratıcı olduğunun farkındayım. Sizin yaşlarınızdayken bende bu tip olayları fazlasıyla yaşadım. Sookie Grace, büyük bir ihtimalle kırmızı çaylak olarak yaşamına devam edecek. Tabii, sizlerden çok daha farklı şeyler hissedecek. Kan bağımlılığı gibi. Kırmızı Çaylak olmasının dışında... Hiç uyanamaması gibi bir durumda var," Zoey bunu dedikten sonra tüm sınıf nefesini tuttu. "Bugün Tapınakta Rütüel var. Hepinizi bekliyorum. Ve unutmayın, bugün olanlar herkesin başına gelebilir. Teşekkürler Stevie." dedi ve sınıfı terk etti.

Ritüel şimdi mi ve bundan önceki rp'nde yazdığın gibi yardım olayı falan oda mı şimdi? Ona göre yazıcam çünkü rp'nin devamını...

out: İkisi de şimdi değil. Ben kütüphanede yazacaklarımı yazdıktan sonra senin odana gelirim. Kafana göre takıl xD.

Heh tamam yani ama küçük bir tavsiye,odaya girerken tıklatırsan Gene basılmayalım rp'de hani...xD Bide şu Afrodit gelicek mi?Gelirse ne zaman gelicek?xD

Tıklatmayı planlıyodum.xD. Aph... ıhım. Ne zaman gelecek bilmiyorum. Siteye hiç giriş yapmadı. Üyeliğini kaldırmayı planlıyordum şimdi. :s

Kaldırma ya gelir belkixD geçen rplerinde okumuştumda Afrodit'in [bizim yüzümüzdenxD] geleceğinixD.. Eğer gelmezse bi Afrodit bulabiliriz ama

Kesinlikle. e-mail gönderdim ama. :s. Özel karakterlerin hiç biri oynamıyor. (iki kişi hariç.) Özel karakter olmak isteyen? Ayrıca hiç Erebus'un Oğulu yok. :s. Onlar olmadan bir Gece Evi düşünemiyorum. Her neyse. Odana git. Birazdan gelcem.

Şimdi ben yazıyorum sonra Shou'nun ardından sen yazarsın o zamanxD sorun değil daha türünü seçmemiş olan biri vardı,o Erebus'un oğullarından olabilirxD Zaten okul dönemi olduğundan pek çok kişi giremiyor.Şubat tatilinde gelirler .

Umarım.